Regelmatig geef ik een college over brand stretching. Daarbij haal ik steevast onderzoek aan over sequels van films. Vervolgfilms zijn namelijk te beschouwen als merkextensies. Een klassiek voorbeeld is de film ‘Back to the Future’ uit 1985, waarvan in 1989 en in 1990 een vervolgfilm verscheen. Maar ook James Bond (25 films), Halloween (10 films) en Mission Impossible (3 films) zijn te beschouwen als wat ze in de filmwereld ‘franchises’ noemen. Maar wat zou brand stretching nu kunnen beteken voor de film Ocean’s 8? Is het wel of niet slim om zo’n film als sequel uit te brengen?