Voor MarketingTribune schreef Rik Riezebos een analyse over de perikelen rond Volkswagen in 2015. Waar iedereen de nadruk legde op de negatieve gevolgen voor dit merk, leren andere cases ons soms iets heel anders. Op grond hiervan kun je de conclusie trekken dat Volkswagen misschien wel sterker uit de strijd komt dan dat het er inging.
In het verleden zijn diverse automerken negatief in de publiciteit geraakt. Dat overkwam ook Volkswagen in 2015, met ‘dieselgate’. De discussie speelde zich vooral af in het reputatiedomein. Maar welke gevolgen heeft deze reputatieschade eigenlijk voor het merk? Wat kunnen we hierbij van andere cases leren? Ik denk dat het negatieve effect op het merk verwaarloosbaar is.
Soms hoor je signalen uit twee heel verschillende markten die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben. Zoals een retailer die aangaf dat grote merkformules à la V&D en HEMA niet meer van deze tijd zijn en dat retailing weer kleinschaliger wordt. En in een artikel over de biercategorie werd gesteld dat kleine merken speciaalbieren helemaal ‘hip & happening’ zijn. Is het toeval dat grote merken ‘uit’ zijn en kleine – indie – brands floreren? Rik Riezebos denkt van niet.
De derde druk van Positioneren van Riezebos & Van der Grinten is gebaseerd op drie USP’s: (1) de inside-out route van positioneren; (2) de focus op categorisatie in plaats van differentiatie en (3) het idee dat een positionering vooral door manifestatie (in plaats van communicatie) tot leven moet komen.
In de media is uitgebreid aandacht besteed aan de herintroductie van het merk Ranja (limonade). Ook Exota (frisdrank) en Tjolk (zuiveldrank) zijn opnieuw op de markt gebracht. Dit lijkt een slimme strategie; qua naamsbekendheid en sympathie heeft zo’n merk immers een voorsprong. Maar je kunt je afvragen of nostalgische motieven een voorspeller van succes zijn.
Voor CommunicatieNU #2 schreef ik samen met mijn collega Eline Tullener een artikel over gedragsbeïnvloeding door middel van nudging. Het interessante van nudging is dat het laat zien dat voor effectieve gedragsbeïnvloeding expliciete communicatieboodschappen niet nodig zijn.
