Onlangs bezocht ik het Porsche-museum in Stuttgart. Een walhalla voor wie van auto’s houdt. Maar ook het gebouw is bijzonder omdat het is ontworpen door Delugan Meissl, het bureau dat ook het EYE filminstituut in Amsterdam ontwierp. En als je gelooft in de kracht van design moet je er zeker naartoe, al is het maar om dat ene bordje dat er aan de muur hangt…
In mei 2014 verzorgde Rik Riezebos een tweedaagse cursus merkenbeleid voor 15 brand managers in Mumbai, India. Het was de aftrap van een programma dat door Willem Woudenberg (Brand Dialogue) is geïnitieerd en tot stand kwam in samenwerking met de TU Delft en het Nederlands consulaat in Mumbai. Lees verder voor een korte impressie en bijzonderheden over merkenbeleid in India!
“Jazeker!” “Ik ben toch niet gek!” “Retteketet!” Nee, ik heb geen slok teveel op; ik haal gewoon maar wat reclameleuzen aan. Maar wel enkele leuzen waarover heel serieuze woorden zijn te zeggen. Ik las namelijk onlangs dat Beter Bed een herpositionering ondergaat. De clown uit de reclame gaat met pensioen en “Retteketet” mag weliswaar blijven, maar alleen heel zachtjes aan het einde van de commercials. Net als destijds De Hypotheker en nu ook Media Markt ontdoet Beter Bed zich van zijn schreeuwerige reclame. Maar ligt hier niet een heel groot gevaar op de loer?
In ons vakgebied gaat het er om dat we consumenten tot gedrag willen aanzetten. De geëigende weg is om dit via attitudebeïnvloeding te doen. Maar wat als een attitude eerder een gevolg is van gedrag, dan een veroorzaker ervan? Waarom staren we ons zo blind op attitudes om gedrag te veranderen? Waarom focussen we ons niet op meer directe manieren om gedrag te sturen?
Veel bedrijven gebruiken de net-promotor score om vast te stellen hoe ze op klanttevredenheid scoren. Bij het berekenen van deze score wordt het aantal zeer ontevreden klanten afgetrokken van de ‘fans’. Maar moet een sterk merk juist niet polariseren? Amerikaans onderzoek geeft een nieuwe kijk op deze discussie.
In menige merkendiscussie komen de visie en missie ter sprake. Niet zelden hoor je dan: “Oh ja, wat jij onder visie verstaat, noem ik missie. En jouw term missie, gebruik ik voor visie.” Zolang je er op die manier met elkaar over kunt praten, is er niks aan de hand. Maar wat als er Engelstaligen aan tafel zitten? De kans op een Babylonische spraakverwarring is dan groot!
