In de Brand-Asset Valuator Power Grid van Young & Rubicam (Y&R) zijn vier kwadranten benoemd die merken in hun ontwikkeling kunnen doorlopen. Merkmeerwaarde wordt in dit model bezien vanuit het perspectief van de klant en bestaat uit een twee hoofddimensies: (1) ‘Brand Vitality’ (rust op twee pijlers: differentiatie en relevantie) en (2) ‘Brand Stature’ (pijlers: waardering en vertrouwdheid).
Jaarlijks gaan bij bedrijven grote bedragen op aan marketingprogramma’s. Het is voor marketingmanagers moeilijk vast te stellen wat het rendement van deze investeringen is. Een model dat deze effecten meetbaar maakt, werpt een geheel nieuw licht op deze materie. Dit model is ontwikkeld als een aanvulling op het ‘customer equity model’ van Rust, Zeithaml en Lemon.
Rust, Zeithaml en Lemon nuanceren het merkmeerwaardebegrip door het in een bredere context te plaatsen, namelijk die van customer equity. Deze auteurs signaleren situaties waarin de meerwaarde van een merk zeer hoog kan zijn, maar dit zich niet vertaalt naar een bijpassend marktaandeel. Customer equity zou een geschikter begrip zijn om het keuzegedrag van consumenten in kaart te brengen; brand equity is dan naast ‘value equity’ en ‘retention equity’ slechts één van de drie ‘drivers’ van customer equity.
Het Brand-Added Value / Brand Equity model van Rik Riezebos is een verdere uitwerking van het Brand Equity model van David Aaker. Aaker maakte in zijn model geen expliciet onderscheid tussen de meerwaarde die een merk kan hebben voor consumenten en de merkeigenaar. Ook is in het model van Aaker marktaandeel niet als component van brand equity benoemd. In het Brand-Added Value / Brand Equity model is in beide tekortkomingen voorzien.
In het Brand Equity model van David A. Aaker worden vijf componenten van merkmeerwaarde onderscheiden: (1) merkloyaliteit (‘brand loyalty’), (2) merkbekendheid (‘brand awareness’), (3) waargenomen kwaliteit (‘perceived quality’), (4) merkassociaties (‘brand associations’) en (5) overige aan het merk verbonden eigendomsrechten (‘other proprietary assets’). Bij elke component zijn voor zowel de consument als producent voordelen benoemd.
Hoe stel je de definitie van een begrip vast dat in je vakgebied nog maar net in zwang is geraakt? Begin jaren ’90 wisten we niet hoe we het begrip merkmeerwaarde (brand-added value) moesten interpreteren. Door middel van een Delphi-onderzoek, waarbij de nadruk ligt op een convergentie van ideeën en opvattingen, vroegen Rik Riezebos en Ad Pruyn aan marketingexperts hoe zij tegen dit construct aankeken.
