De waargenomen kwaliteit kan van een dienst is allesbepalend voor het succes ervan. Maar kwaliteit is geen objectief gegeven. De verwachting kleurt de ervaring sterk in. In het Total Perceived Quality model zet Christian Grönroos de verwachte kwaliteit af tegen de ervaren kwaliteit. Op deze wijze kan elke organisatie grip krijgen op factoren die de waargenomen kwaliteit bij klanten bepalen.
Byron Sharp is een wetenschapper die onderzoek heeft gedaan naar de vraag hoe merken groeien. Hij laat zich daarbij liever door data leiden, dan door theorieën en marketingwetten. Sharp verwierf internationale bekendheid met zijn boek ‘How brands grow (what marketers don’t know)’. In deze post hebben wij zijn gedachtengoed samengevat in vijf prikkelende stellingen.
Niet alle producten zijn even gevoelig voor een merk. Denk bijvoorbeeld aan versproducten zoals vlees en zuivel waar merken geen prominente rol spelen. In de merkgevoeligheidsmatrix worden twee relevante dimensies benoemd. Uit eigen onderzoek weten we dat bij met name ervaringsproducten een merk de meeste waarde aan een product kan toevoegen.
Merkenbeleid wordt nog al eens vereenzelvigd met marketingcommunicatie. Het oplossen van problemen op het gebied van strategisch merkenbeleid (positioneren en merkarchitectuur) vraagt echter om heel andere competenties dan het bedenken van communicatiecampagnes. In dit model maakt Rik Riezebos de positie van strategisch merkenbeleid duidelijk.
Grote ondernemingen exploiteren gewoonlijk meerdere merken. In een goed opgebouwde portfolio wordt het meest renderende merk met andere merken afgeschermd van concurrenten. Het Merk Portfolio Model van Rik Riezebos brengt verschillende merkrollen in kaart. Na 2000 is het accent in het model vooral op de prijsdimensie komen te liggen. Bastion brands worden nu vooral ‘afgeschermd’ door fighter brands en prestige brands. Flanker brands zijn bij veel bedrijven om financiële redenen niet meer overeind te houden.
Het boek ‘How brands grow: what marketeers don’t know’ van Byron Sharp is geschreven om marketeers kritisch te leren kijken naar hun eigen marketingkennis. Sharp maakt duidelijk dat veel marketeers niet de juiste beslissingen nemen omdat ze deze baseren op niet-getoetste veronderstellingen. Hij vindt dat marketeers te weinig op de hoogte zijn van op wetenschappelijk onderzoek gebaseerde wetmatigheden, waardoor velen van hen de gewenste merkdoelstellingen niet bereiken.
