In het model van Rossiter en Percy worden vier typen positioneringen onderscheiden op basis van mate van betrokkenheid (involvement) en type aankoopmotivatie (purchase motivation) (ook te vinden onder het onderwerp ‘Positioneren’). Van Kralingen (1999) heeft deze benoemd als vier typen merken: cluster-, territorium-, informatie- en mythische merken. Rossiter en Percy geven voor elk kwadrant creatieve richtlijnen voor reclame.
Adverteerders willen graag dat consumenten sterker bij hun merk betrokken raken. Een manier om dit te doen is door in commercials betere verhalen te vertellen die de aandacht van de consument trekken. Drie onderzoekers leveren bewijs dat een eeuwenoude vertelstructuur die in verhalen en vertellingen over de hele wereld worden gebruikt, in moderne reclame een verbazingwekkend effect heeft.
Jarenlang waren campagnes van beautyproducten gericht op het schoonheidsideaal. En toen was daar Dove, met de campagne ‘tijd voor echte schoonheid’. Een campagne met ‘gewone’ mensen, waar de vrouw zich mee kon associëren. Een ongekend succes dat er voor heeft gezorgd dat veel consumenten een sterke emotionele band met het merk kregen. Toch is het de vraag welke benadering effectiever is; moet een merk zich richten op het ideaalbeeld of het zelfbeeld van de consument?
Is het voor bedrijven lucratief om bestaande klanten te betalen voor het werven van nieuwe klanten? Veel bedrijven staan argwanend tegenover deze zogenoemde referral programma’s omdat bestaande klanten mogelijk gelegenheidsargumenten gebruiken om nieuwe klanten over de streep te trekken. De bestaande klanten zouden mogelijk vooral geïnteresseerd zijn in de vergoeding die er tegenover staat en de kwaliteit van potentiële klanten uit het oog verliezen om maar zoveel mogelijk mensen te kunnen aandragen.
Het boek De Conversation Manager is gebaseerd op het idee dat adverteren op de traditionele manier niet meer werkt. De manier waarop consumenten met elkaar over merken communiceren is mede door internet drastisch veranderd. Volgens de auteur van het boek – Steven van Belleghem – moeten brand managers het over een andere boeg gooien; ze zouden zich moeten omscholen van adverteerders tot ‘conversation managers’.
Consumenten vinden het vaak leuk om productervaringen met elkaar te delen. Gesprekken vormen dan ook een belangrijke informatiebron voor attitudevorming en koopintenties. Uit onderzoek blijkt dat als een consument een productervaring in abstracte bewoordingen formuleert, de ontvanger daaruit afleidt dat de zender een positief beeld over het merkproduct heeft. Daarentegen leidt concreet taalgebruik in het algemeen juist tot negatieve interpretaties.
