De ‘ontdekking’ van de koopknop in ons brein wordt door sommigen omschreven als één van de belangrijkste inzichten die neuromarketing heeft opgeleverd. De koopknop zou een gebiedje in onze hersenen zijn dat, indien gestimuleerd, consumenten automatisch aanzet tot aankoop. Maar er zijn ook wetenschappers die zich ergeren aan de term koopknop en het bestaan ervan wegwuiven als neuro blabla. De hoogste tijd dus om de vraag te beantwoorden of de koopknop een illusie is of juist een treffende metafoor.

Wanneer een kalf melk drinkt bij haar moeder, maakt de koe in haar bloed oxytocine aan. Deze stof waarborgt een band tussen moeder en haar kalf. In het dierenrijk zijn veel van soortgelijke observaties gedaan, waarbij oxytocine steeds een sleutelrol blijkt te spelen in de binding tussen dieren. Wetenschappers hebben ontdekt dat oxytocine ook bij mensen een prominente rol speelt in sociale interactie…

Er is sprake van priming als je iemand informatie aanbiedt die een keuze daarna beïnvloedt, zonder dat degene in de gaten heeft dat die informatie is bedoeld om de keuze te beïnvloeden. Als je bijvoorbeeld iemand vraagt om het woord S _ _ P af te maken en je heb daarvoor net verteld dat je honger hebt, dan zal het antwoord hoogstwaarschijnlijk ‘soup’ zijn. Maar als je daarvoor net hebt verteld dat je gaat douchen, zal het antwoord ‘soap’ kunnen zijn. De opmerking vooraf activeert dus een bepaald semantisch netwerk.

Lang niet alles in het leven kun je voorspellen. Welke partij wint de volgende verkiezingen? Gaat de koers van het door mij gekochte aandeel omhoog of omlaag? Wordt het een jongen of een meisje? Moet ik bij roulette op rood of op zwart inzetten? En wie wint de talentenjacht op tv? We weten dat op basis van statistiek de beste voorspellingen zijn te maken. Maar hoe zit het nu met je gevoel? Is dat een goede of juist een slechte raadgever?

Wil je meer lezen over neurobranding? Hier vind je een aantal boektitels over dit onderwerp. Zoals van Paul Postma: ‘Anatomie van de verleiding; neuromarketing succesvol toegepast.’.

Dat het onderbewuste een grote invloed op ons gedrag heeft, wordt steeds meer duidelijk. We mogen misschien wel denken dat we rationele wezens zijn, maar veel onderzoeken tonen inmiddels het tegendeel aan. We zijn dus eigenlijk helemaal niet de baas in ons eigen hoofd. Dit gaat zelfs zo ver dat we waarschijnlijk heel veel onbewust waarnemen en in ons geheugen opslaan. Deze conclusie is te trekken uit het feit dat mensen met een bepaalde vorm van blindheid feilloos hun weg door een gang met obstakels kunnen vinden.