Productinnovaties zijn aan de orde van de dag. Vaak gaat het hierbij om kleine (zogeheten ‘incrementele’) innovaties, zoals het aanpassen van één producteigenschap. Soms pakt zo’n aanpassing echter totaal verkeerd uit. Denk aan een doorzichtige variant cola. Of bijvoorbeeld zwart toiletpapier. Maar wat als er niet één, maar meerdere eigenschappen worden aangepast? Wist je dat de kans dan groot is dat het aangepaste product wél wordt geaccepteerd?!

De balanced scorecard (BSC) is een veelgebruikte techniek voor strategisch management en het behalen van langetermijndoelstellingen binnen organisaties. Hoewel het model al in 1992 is opgesteld door Kaplan en Norton, is het nog steeds een veelgebruikt managementmodel. In 2006 ontwikkelde Borja de Mozota op basis van dit model het Four Powers of Design model, met als doel een brug te slaan tussen (de taal van) designers en managers.

Onderzoekers van de Design Council hebben de designafdelingen van elf wereldmerken in hun vakgebied onder de loep genomen, elk met de overtuiging dat design ingezet moet worden om hun merk, producten en diensten te versterken. De Design Council heeft op basis van deze onderzoeken het Double Diamond Model opgesteld om het designproces weer te geven. In het model onderscheiden ze vier fases (4-D’s): discover (ontdekken), define(definiëren), develop (ontwikkelen) en deliver (opleveren).

In 2012 studeerde Ferdy Gilsing MDM af aan het EURIB Masterprogramma op het onderwerp design leadership. Op grond hiervan zette hij een model op dat binnen Philips is uitgewerkt en toegepast. Samen met Paul Gardien publiceerde hij een Engelstalig artikel hierover in de Design Management Review. Design moet niet alleen impact op de klant hebben, maar ook op het bedrijfsresultaat. De vraag is hoe je dat het best kunt organiseren.

Vaak gaan we er vanuit dat de mate waarin brand, design of reputation management uit de verf komt, afhankelijk is van het budget dat eraan wordt gealloceerd. Wat dan wordt vergeten, is dat e.e.a. ook sterk afhankelijk is van het belang dat intern aan merk-, design- en/ of reputatiebeleid wordt toegeschreven. In de Design Management Staircase wordt dit laatste onderkend. Met een beetje creativiteit is het model ook te vertalen naar een merk- of reputatiecontext.

Dat design sterk kan bijdragen aan de verkopen van een product of dienst, zal door weinig marketeers en productontwikkelaars worden ontkend. Iedereen kent immers succesvolle voorbeelden als Apple, BMW en Samsung. Toch besteden veel marketeers weinig aandacht aan design, mogelijk omdat de succesvoorbeelden te ver van hun eigen bed staan. Onderzoek van de RSM Erasmus Universiteit in samenwerking met de TU Delft uit 2010 maakte voor het eerst het belang van design voor Nederlandse bedrijven duidelijk.

Het lijkt een gewoonte om apparaten op de markt te brengen met zoveel mogelijk functies. Zo kun je met mobiele telefoons niet alleen bellen, maar ook foto’s en video’s maken, mp3’s afluisteren, internetten, routes uitstippelen en nog veel meer. De vraag is echter of een consument hier op zit te wachten. Onderzoek toont aan dat dit sterk afhangt van de sociale situatie waarin een consument zich bevindt.

New-product development (NPD) vond vroeger vanwege concurrentieoverwegingen altijd achter gesloten deuren plaats. Vandaag de dag vindt NPD veelal plaats in netwerken van bedrijven en wordt de consument er al in een vroeg stadium bij betrokken (co-creatie). Verschillende onderzoeken tonen aan dat dit laatste leidt tot betere producten en lagere kosten. Onderzoek toont zelfs aan dat co-creatie bijdraagt aan het imago van het bedrijf, zelfs bij consumenten die niet bij het co-creatieproces waren betrokken.

Prahalad en Ramaswamy introduceerden in de jaren 90 het begrip co-creatie. Hierin staat de vraag centraal of en hoe consumenten kunnen participeren bij het ontwikkelen van nieuwe producten en diensten. Uit de praktijk blijkt dat andere stakeholders, zoals medewerkers en leveranciers, niet voor de volle 100% participeren bij co-creatie. In een artikel in Harvard Business Review pleiten Ramaswamy en Gouillart er voor andere stakeholders bij het co-creatie proces te betrekken.

Design is belangrijk voor het behalen van concurrentieel voordeel en het ontwikkelen van sterke merken. Toch is er nog maar relatief weinig onderzoek naar gedaan. De schaarse onderzoeken die er zijn, focussen vooral op vorm of functie, terwijl design veel breder is. In dit model laten Noble en Kumar zien welke elementen van productdesign invloed hebben op de waardering van de consument.

Masterfoods liet consumenten ooit een nieuwe kleur M&M’s kiezen. Maar liefst meer dan 10 miljoen mensen brachten hun stem uit: 41% koos voor paars, 37% voor lichtblauw en 19% koos voor roze. En het werd dus paars. De vraag is hoe consumenten op deze vorm van medezeggenschap reageren. Onderzoek toont aan dat dit over het algemeen positief uitpakt, maar dat er wel een aantal duidelijke grenzen te trekken zijn.

Tot nu toe werd in de literatuur vaak gesteld dat designmanagement de effectiviteit van design verhoogt. Hard wetenschappelijk bewijs ontbrak daar echter voor. Onderzoek toont aan dat designmanagement een positief effect heeft op de prestaties van een onderneming en dat investeringen in design pas tot betere ondernemingsprestaties leiden als ook sprake is van designmanagement.

Naarmate er meer concurrenten op een markt actief zijn, is het moeilijker om je als aanbieder te onderscheiden. Design is wel eens benoemd als een van de laatste mogelijkheden van differentiatie. Relevante vraag is wat de condities zijn waaronder het ‘design denken’ in een onderneming tot bloei kan komen. Is dit afhankelijk van de aanwezigheid van verschillende ‘design spelers’ in de regio (zoals scholen, studio’s en industrie)? Of is dit toch vooral afhankelijk van het ‘geloof’ van ondernemers en managers in de ‘power of design’?

Sinds 2000 verricht de Design Council in Engeland onderzoek naar het financieel-economisch belang van design voor bedrijven. Uit het onderzoek van 2005-2006 blijkt dat snel groeiende bedrijven meer geneigd zijn design als een integraal onderdeel van hun bedrijfsvoering te zien. Tevens blijkt uit dit onderzoek dat van elke Euro 100 die een bedrijf in design investeert, dit leidt tot een gerapporteerde omzetstijging van Euro 225.

Bij productontwikkeling wordt gewoonlijk een aantal stadia onderscheiden. In elk stadium moet steeds een ‘go/ no go’ beslissing worden genomen. Er zijn diverse besluitvormingsmodellen ontwikkeld, die tot doel hebben subjectiviteit en emotie bij beslissingen te minimaliseren. In de praktijk blijkt echter dat deze factoren moeilijk zijn uit te schakelen. Onderzoek draagt nieuwe oplossingen aan.