Wereldsterren als Justin Bieber, Lady Gaga en Katy Perry hebben elk meer dan 30 miljoen volgers op Twitter. Dat zijn aantallen die onze BN’ers bij lange na niet halen, maar ook hier lezen (én verspreiden) massa’s fans de tweets van celebrities. Een twitterpost van een ster bereikt dus miljoenen. En dat beseffen adverteerders ook. Zij gebruiken de populariteit van Facebook, Pinterest en Twitter steeds vaker bij het promoten van hun merk; maar er zijn grenzen..

Op internet staat een filmpje van Jack van Gelder die de slappe lach heeft. Als je ernaar kijkt is de kans groot dat je zelf ook in de lach schiet. Omgekeerd kan het zien van andermans verdriet je stemming doen omslaan. Gemoedstoestanden worden op anderen overgedragen door middel van ‘emotionele besmetting’. Mensen ervaren – vaak zonder dat ze het zelf in de gaten hebben – dezelfde (positieve of negatieve) emoties als degene die hen heeft ‘aangestoken’. Maar kan dit ook via sociale media?

De doelgroep van de toekomst is reclame-mijdend en wil uitgedaagd worden om zich verder te ontwikkelen. Zenden werkt niet meer, de doelgroep van de toekomst wil ‘in control’ zijn – of in ieder geval het gevoel hebben dat dit zo is. Gamification speelt op deze trend in en is ontzettend effectief als verandermiddel. Lees hier een samenvatting van het boek Gamification van Bart Hufen over dit onderwerp.

Op allerlei gebieden winnen overheden en bedrijven informatie in over ons gedrag. Of het nu gaat om bel-, surf-, koop-, betaal- of reisgedrag, ‘big brothers are watching us’. Als consument heb je dit lang niet altijd in de gaten. Soms verschijnen er wel berichten over in de pers, zoals over ING dat aankondigde ‘big-data insights’ te willen verkopen. Er is echter één case waarin de gevolgen van big data wel heel ‘pregnant’ zichtbaar werden: de Target-case.

Unicef voerde de “Likes don’t save lives campagne”. De boodschap luidt dat Unicef niets tegen volgers op social media heeft, maar dat met alleen likes niemand wordt geholpen. Het helpen van kinderen in nood kost immers geld. Toch zou je het misschien nóg scherper kunnen stellen. Amerikaanse wetenschappers tonen namelijk aan dat de kans groot is dat als mensen een goed doel liken, ze er veel minder of zelf niets aan doneren.

Het gaat allemaal om de eerste indruk, ook bij merken. Bij Google hebben ze bekeken hoe een eerste indruk van een merk en/of product online wordt gevormd en welke invloed dit heeft op wat de consument besluit te kopen. Dit online beslissingsmoment noemen ze de Zero Moment of Truth, afgekort ZMOT. Nadenken over de ZMOT helpt marketeers om een relevante strategie en tactieken te vinden om aanwezig te zijn op de juiste plaats, het juiste moment en met de juiste content in de digitale wereld.

Op het gebied van social media komen we er door trial en error langzamerhand achter wat wel en niet werkt. Na ‘best practices’ voor Twitter is in MIT Sloan Management Review een artikel verschenen met aanbevelingen voor marketingcommunicatie via Facebook. In een onderzoek onder 98 internationale merken zijn factoren geïdentificeerd die de kans verhogen – of verlagen – dat consumenten Facebook posts van bedrijven ‘liken’, erop reageren of delen met hun netwerk.

Meten is weten. Maar tegenwoordig wordt haast alles gemeten en is het de vraag hoe wij uit deze enorme brij aan data nog waardevolle informatie kunnen halen. Online zoekopdrachten, aankooptransacties, loyaliteitspas-gegevens, GPS-data e.d. zijn allemaal voorbeelden van gegevens die worden aangeduid met big data. Het is de vraag of bedrijven hier iets mee moeten, en zo ja, wat het werken op basis van big data hen oplevert.

Crowdsourcing is ‘in’. De toenemende sociale rol van het internet heeft daar ongetwijfeld aan bijgedragen. Het is echter de vraag of je als bedrijf alles kunt outsourcen. En wat betekent dat voor je reputatie in de markt? Als je veel zaken outsourcet, is het gevaar immers groot dat consumenten denken dat je als bedrijf minder innovatief bent.

Consumenten gaan online vaak op zoek naar de beste deal. Merktrouw lijkt hierdoor steeds meer te verdwijnen. De reactie van veel bedrijven hierop is meer zenden, ervan uitgaand dat hoe meer interactie en informatie ze bieden, des te groter de kans is om de afgeleide en niet-loyale klant te bereiken. Voor veel consumenten zijn al deze marketingboodschappen juist te veel van het goede. In plaats van het aantrekken van consumenten, duwen marketeers consumenten weg.

Nieuwe producten en diensten werden in het verleden vaak alleen bedacht door marketeers, technici en/ of designers. Tegenwoordig worden gebruikers steeds meer gezien als bron van ideeën voor producten. Toch is het de vraag of gebruikers geheel nieuwe producten kunnen bedenken of dat hun rol is voorbehouden tot het bedenken van ideeën voor verbeteringen van bestaande producten. Twee wetenschappers hebben zich in de discussie gemengd door onderzoek te doen naar de toegevoegde waarde van crowdsourcing.

Twitter is voor veel bedrijven een belangrijk communicatie-instrument. Onderzoek van MIT Sloan geeft een aantal aanbevelingen voor marketingcommunicatie via Twitter. Drie onderzoekers hebben gekeken naar de kans dat een marketingbericht wordt doorgestuurd in het netwerk van ontvangers en hieruit verschillende lessen getrokken. Met deze best practices kan een bedrijf het marketingpotentieel van Twitter verhogen.

Wil je meer lezen over online branding? Hier vind je een aantal boektitels over dit onderwerp. Zoals van Van Zwieten & Van de Grift: ‘Het merk ik; talentbranding voor een succesvolle carrière’.

Er is veel geschreven over sociale media. Er zijn discussies geweest over of het een hype is of niet, of je er als bedrijf ‘iets’ mee moet doen en wat de gevaren voor de reputatie zijn wanneer het misgaat. Onderhand is iedereen het er wel over eens, het is geen hype, het kan erg winstgevend zijn voor een bedrijf, en ja, áls het misgaat kan het ontzettend slecht zijn voor de reputatie van een bedrijf. Om dit laatste te voorkomen, heeft Charles Huijskens het boek ‘Code sociale media’ geschreven.

Veel marketeers zien de opkomst van social media en de opbloeiende macht van de consumenten als ‘the end of marketing as we know it’. Veel bedrijven durven zich echter nog niet op het terrein van social media te begeven en negeren het fenomeen. Barwise en Meehan hebben bedrijven geanalyseerd die op een succesvolle wijze met social media omgaan en komen met een aantal aanbevelingen.

Steeds meer bedrijven streven naar ‘open innovatie’ en gebruiken ‘social networking’ en web 2.0 tools. Deze technieken maken een veel grotere betrokkenheid met het merk mogelijk. Maar bedrijven moeten daardoor wel meer dan voorheen met meerdere stakeholders rekening houden. Bhaskar Chakravorti van Harvard Business School reiken een aantal tools aan voor wat hij benoemt als ‘stakeholder marketing 2.0’.

Marketeers presenteren hun producten zo aantrekkelijk mogelijk om de verkoopkans te vergroten. Onderzoek stelt vraagtekens bij dit uitgangspunt. Het blijkt namelijk dat virtuele interactieve productpresentaties voor een te positief beeld bij de consument zorgen. Als gevolg hiervan matchen productervaringen niet met de verwachtingen en is ontevredenheid het eindresultaat. Hi-tech communicatie staat zodoende niet altijd gelijk aan de meest gewenste vorm van communicatie.

Adverteerders bepalen de effectiviteit van on-line reclame door naar ‘click-through rates’ te kijken. Hoe vaker op een banner wordt geklikt, hoe effectiever. Onderzoek toont aan dat dit niet altijd opgaat. Wanneer op een webpage de aandacht op andere zaken is gericht dan op de banner, word je toch met de commerciële boodschap geconfronteerd. Het onderzoek toont aan dat mensen een positieve attitude ten aanzien van dit soort boodschappen ontwikkelen, zelfs als men er niet op klikt.